ای دل ویرانه، ای دل خسته ، ای دل سوخته، شاهدم که چنان و چگونه فنا شدی ، بعد از یک عمر عاقبت سوختی، چه ها که بر سرت نیامد، چه دوری های که نکشیدی، چه اشکهایی که نریختی، چه آروزهای که نداشتی ،حالا عاقبت چه شدی؟ ای دیوانه ی عشق ای ویرانه ی عشق، ای که هستیم را فنا کرید ، ای که پرپرم کردی، ای که غرورم را خرد کردی، شرفم را بردی چشمانم را کور کردی، اینهاُ گویای قلبم است، اینها تمام واقعیت زندگی من است، خدا می داند چه کشیدم و چسان سوختم.

ای زندگی نفرت انگیز در ایام نوجوانی چه شکستی خوردم ، اگر بگوئید که شاید وجودی دارم و یا دیگر قلبی با دیدن دو چشم سیاه فرو ریزد، گویم، هرگز.. هرگز.. حتی نفسی که از برم می آید سینه ام را آزار می دهد . چنان زخم عشق پیکرم را در بر گرفته که تا دنیاست فراموش نخواهم کرد، حتی اگر تمام طبیبان دنیا با طبیب عشق مرحمی بر این دل سوخته گذارد، باز هم قلب من ندای دردی را می دهد. حالا می فهمم این عشق شیطانی مرا به کجاها که نکشید به دام چه هوسها که نیداخت، نفرین ، نفرین بر چشمها......

از اینجا ندای خود را به تمام انسانها به تمام آنهایی که از محبت دنیا بی نسیب اند به تمام آنهایی که در این دنیا تنها و تنها هستند می گویم که هرگز زیب ابلیس عشق نشوید، باور نکنید که عشق زیباست، نگاه کنید بر قلب تمام عاشقهای دنیا و خواهید دید چه سوخته همانند قلبهای شاعران آنهایی که عشق را نفرین کردند مبادا اسیر شوید مانند من که زندگی را نفرت انگیز بداند و تا زمانی که زنده هستم وجودم پر از نفرت باشد.

حال می نشینم و بر سوزش درد این قلب اشک می ریزم .

هر کس که قلبش شوخته باشد هم اکنون می داند من چه می گویم

و می داند چگونه می گریم !!!

ای باران اشک بیار، ببار،

که خود می دانم چه کردم....

هر خواننده ای که این واژه را خواند در پایان طلب بخخش از خداوند برای من بنماید که خد رو سیاهم....

۶۱/۱۰/۲

ساعت 8:10 دقیقه